2025ko Martxoak 8: Biolentzia ez bada amaitzen, Borroka feminista ere ez

Egun guztiek martxoaren 8a izan beharko lukete, emakumeen aurkako indarkeria amaitzen ez den bitartean; aurten, inoiz baino gehiago, mundu osoko emakumeen eguneroko borroka nabarmendu eta ikusarazi nahi dugu, «indarkeriarik gabeko eta bakean» mundu bat lortzeko, non pertsona guztiok erabat garatu ahal izango garen.

Ezker Anitza-IUtik gerretako indarkeria salatzen dugu, suntsipenean eta desberdinarekiko gorrotoan oinarritutako indarkeria, gorrototik suntsitzen delako historian zehar ikusi dugun bezala. Gerrek bizitza eragozten dute eta planetaren suntsipena bizkortzen dute. Palestinar herriaren deuseztapen saiakera berria salatzen dugu, Israelgo erregimen sionistak Gazako lurraldea anexionatzeko egindako saiakera. Trumpen indarkeria faxista eta Israelen indarkeria sionista eskutik helduta doaz okupazio, sarraski eta garbiketa etniko saiakera berri batean. Proiektu koloniala, palestinar herriari bere lur eta existentziarako eskubidea ukatzen diona. Genozidio horretan, haurrak eta emakumeak izan dira biktima nagusiak.

Gaur, Ezker Anitza-IUk berriro salatu ditu kapitalismoa eta inperialismoa, pertsonen eta planetaren desberdintasunari eta esplotazioari eusten dioten esparruak direlako. NATO salatzen jarraitzen dugu, AEBen konplizea. AEBk, hedapen nahian, gatazkak eta gerrak eragiten dituzte Europako lurraldean, EBren adostasunarekin. Kapitalismoak eta faxismoak gerrak eragiten dituzte, baina herriak eta ahulenak dira hori jasaten dutenak. Emakumeen aurka egiten den indarkeria salatzen dugu, arma eta gerrako harrapakin gisa erabiltzen dena.

Feminismoak salatzen duen desberdintasuna egiturazkoa da oraindik ere, sistema kapitalista eta patriarkal batek finkatua eta sostengatua. Sistema horren helburua da gutxi batzuentzako onurak lortzea, gainerako pertsonen kontura, baina gogorrago jardunez ahulenei eta zapalduenei, emakumeak izaten jarraitzen baitugu aniztasun guztietan (migratzaileak, arrazializatuak, trans, dibertsitate funtzionala dutenak, emakume gazteak eta adinekoak).
Justizia patriarkalak ama babesleei ematen dien indarkeria salatzen jarraitzen dugu, adingabeak, tratu txarrak ematen dituzten gurasoen biktimak, babesik gabe utziz. Ezker Anitza-IUko feministak Juana Rivasekin eta ama babesle guztiekin gaude, eta argi eta garbi esaten jarraitzen dugu tratu txarrak ematen dituena ez dela aita ona.

Bizitzaren iraunkortasuna gizarte osoaren erantzukizuna da; hala ere, zainketen antolaketa sozialak kapitalista eta patriarkala izaten jarraitzen du. Zainketen ebazpena oraindik ere etxekoen unitateei dagokie, eta, nagusiki, emakumeei, doan; baina zainketak merkatura ateratzen direnean, erabateko prekarietate-baldintzetan egiten dute, eta emaitza genero-, etnia- eta gizarte-ezberdintasunean oinarritzen da.

Emakumeen aurka egiten den indarkeria politikoa salatzen jarraitzen dugu, botere-harreman asimetrikoetan oinarritua. Badakigu matxismoa egiturazkoa dela, eta gure bizitza eta militantzia osoa zeharkatzen duela. Hori dela eta, «ahizpa nik bai, sinesten dizut» oihua gure egin genuen feministek, salatzeko edo ez salatzeko behar diren denboren berri badakigunak, ez dugu alde batera begiratu behar sare sozialetako testigantzen aurrean, testigantza horiek ulertzen eta ulertzen ditugu, gizarte patriarkal baten parte dira, non biktimak ez baitira seguru sentitzen eta ez baitute konfiantzarik ez epailetzarengan, ez erakunde politikoengan. Kontratu sozial feminista berri bat eskatzen dugu, baliabideak berdintasunez partekatzeko eta emakumeen ahotsa eta ekintza-gaitasuna erabat gauzatzeko.

Emakumeen aurka egiten den indarkeria ekonomikoa salatzen dugu, % 39,2 baita soldata-arrakalaren ehunekoa, nominetako soldata-osagarriek azaltzen dutena. Espekulatzaileen, errentatzaileen eta putre-funtsen, etxebizitza-metatzaileen indarkeria salatzen dugu. Genero-desberdintasun estrukturalek ere etxeak eskuratzeko eta mantentzeko aukera ematen dute; lana sexuaren arabera banatzearen ondorioz, emakumeak (bakarrik, prekarizatuta, arrazializatuta, mendeko pertsonekin) dira etxebizitzarako eskubide eraginkorrik ez izatearen eragin nagusiak. Martxoaren 8an, Petrogradoko emakumeek 1917an egin zuten bezala, kaleetan aldarrikatuko dugu, eta urriko iraultzaren hasiera izan zen: ogia, sabaia, lana eta gerren amaiera.

Martxoaren 8an milaka emakume eta gizonekin egongo gara kaleetan, feminismoa aldarrikatzen, indarkeriarik gabe eta bakean bizitzeko.

Martxoaren 8an kalean izango gara eskuin muturraren aurka borrokan, gure amorru indibiduala borroka kolektibo bihurtuz.

Berretsi egiten dugu ahanztura eta desoroimena ere indarkeria direla. Martxoaren 8an, memoria feminista, diktadura frankistan emakumeek izandako erresistentzia eta antolaketa, Juana Doña, Manolita del Arco, Tomasa Cuevas eta beste ehunka ere izango ditugu lagun egia, justizia, erreparazio feminista eta ez errepikapena eskatzeko.

Aurten ere kalera aterako gara oihu egitera: Hemen gaude feministak!